Από μικροί ονειρευόμαστε τον ιδανικό έρωτα, γεγονός αδιαμφισβήτητο. Θέλεις τα παραμύθια που μας διάβαζαν οι γονείς μας, θέλεις το τόσο happy end που μας μπούκωσαν οι χολιγουντιανές ταινίες, όπως κι αν έχει, φαντασιωθήκαμε αρκετά. Οι προσδοκίες στον έρωτα, όμως, έχουν την τάση να φθίνουν μόλις δει κάποιος τι παίζει στην αγορά, μόλις ωριμάσει το μυαλό του ή, ακόμα καλύτερα, μόλις η πραγματικότητα τον αναγκάσει να φάει τα πρώτα δυο-τρία μπατσάκια από ανθρώπους που μέχρι πρότινος έβλεπε ως ιδανικούς.
Ονειρεύεσαι, παραδείγματος χάριν, ένα σύντροφο δυναμικό κι όταν η ζωή τον φέρνει μπροστά σου, αντιλαμβάνεσαι πως ίσως δε θέλεις να είναι τόσο δυναμικός, καθώς κάποιες στιγμές η δύναμη αυτή του βγαίνει σε σκληράδα. Θέλεις μετά κάποιον τρυφερό κι ευαίσθητο και μετά από λίγο αρχίζει να σου σπάει τα νεύρα με την κλάψα και την ανασφάλειά του. Αποφασίζεις πως θέλεις κάποιον πιο ανεξάρτητο, να μπορείς να ανασάνεις ελεύθερα, ρε παιδί μου, και σου τυχαίνει ο ανεξάρτητος κι αρχίζεις να αποκτάς εσύ ανασφάλειες, έτσι όπως δείχνει να ζει μια χαρά τη ζωούλα του και χωρίς εσένα.
Μην το ψάχνεις, αυτή η λούπα είναι αέναη, ό,τι κι αν ζητήσεις, η ζωή θα σου το φέρει μόνο και μόνο για να σου δείξει πως ίσως να μην το ήθελες και τόσο, κι επειδή έχει ένα άρρωστο χιούμορ που σαδιστικά αρέσκεται να μαστιγώνει ψυχολογίες. Πρόσεχε τι εύχεσαι με λίγα λόγια, γιατί το σύμπαν ακούει κι όταν σου το φέρει υπάρχει τεράστια πιθανότητα να μην ξέρεις από πού να φύγεις.
Κάνε τα δικά σου, λοιπόν· ερωτεύσου ανθρώπους περίεργους ή εντελώς βαρετούς, άτομα που έχουν κάτι να πουν ή λένε μόνο βλακείες, άντρες ή γυναίκες που είναι περισσότερο ή πολύ λιγότερο τέλειοι από εσένα, που μπορούν να σε εξελίξουν ή να σου δώσουν μαθήματα γερά που θα σε μορφώσουν συναισθηματικά και θα πάνε την αντίληψή σου ένα βήμα παραπέρα. Διασκέδασέ το ή μείνει όσο αντέξεις και μην ακούς συμβουλές από κανέναν, εκτός από αυτήν: Χίλιες φορές να ερωτετευτείς άνθρωπο άπιστο, παρά τεμπέλη ή τσιγκούνη.
Μην τινάζεσαι, έτσι τινάχτηκα κι εγώ όταν μου το είπε κάποιος πριν μερικά χρόνια, αλλά μεγάλωσα και με μια πιο ρεαλιστική ματιά το πράγμα μοιάζει να έχει κάποια λογική μέσα στην παράνοιά του. Δεν έχω ερωτευτεί, βέβαια, άνθρωπο άπιστο (ή τουλάχιστον έτσι θέλω να πιστεύω), αλλά γνώρισα άτομα ενεργειακά μηδενικά και εκείνη η παλιά συμβουλή ήχησε ξανά στα αφτιά μου με ακολουθία εφέ κινεζικού γκονγκ. Γιατί, όμως, είναι καλύτεροι οι άπιστοι απ’ τους τεμπέληδες, θα αναρωτηθείς με νεύρα, όταν ένας τεμπέλης μπορεί να γίνει πιο ενεργητικός, ενώ ένας άπιστος το μόνο που θα κάνει είναι να αλλάζει τα φώτα του εγώ σου με τα ξενοπηδήματα ανασφάλειάς του;
Πρώτον, ο τεμπέλης είναι ανυπόφορος· βαριέται να βγει, ριζώνει στον καναπέ, σε γερνάει πριν την ώρα σου. Δεν αγαπάει τη δουλειά, δεν αποζητάει την εξέλιξη, δε νοιάζεται να ψαχτεί, ούτε με τον εαυτό του ούτε με τον κόσμο γύρω του. Κυνηγάει το πανεύκολο, βαριέται το περπάτημα, τα αφήνει όλα για κάποια άλλη μέρα, για όταν θα έχει λεφτά, όταν θα έχει ψυχολογία, όταν θα ευθυγραμμιστούν οι πλανήτες, σιχαίνεται τις καινούριες γεύσεις, έχει αλλεργία στους πειραματισμούς, άσε που στο σεξ θέλει να βρίσκεται μόνο από κάτω.
Το χειρότερο, βέβαια, είναι πως δε θέλει να κάνει τίποτα για να το αλλάξει όλο αυτό, καθώς η απραξία του αρέσει και πάνω απ’ όλα τον βολεύει, όσο κι αν ισχυρίζεται το αντίθετο. Με αυτή τη λογική θα αράξει σε σχέσεις που δεν του προσφέρουν κάτι, σε δουλειές που δεν παράγουν έργο και σε μια ζωή που πέρα από ανεξέταστη είναι κι εξαιρετικά μη βιωτή (το έχει πει κι ο Σωκράτης μερικούς αιώνες πριν από εμένα, μην αναρωτιέσαι πού τα βρίσκω).
Μην πω για τον τσιγκούνη· αυτός είναι άλλη κατηγορία, καθώς ο τεμπέλης μπορεί να αναγκαστεί να γίνει δραστήριος κατά διαστήματα, ο φραγκοφονιάς όμως δεν αλλάζει ψυχοσύνθεση ούτε με λοβοτομή. Η μιζέρια του θα σου μαυρίσει τον κόσμο, καθώς δε θα πηγαίνετε εκδρομές, αφού το χόμπι του είναι να παρακολουθεί τα ups and downs της βενζίνης και μια χαρά μπορείτε να αράξετε σπίτι. Δε θα σε κανακέψει ποτέ με εκείνες τις ψιλοπολυτέλειες που ομορφαίνουν τη σχέση, καθώς θα έχει πάντα κάποια υποχρέωση να τρέχει, θα βάζει με λίγα λόγια πάντα το μασούρι του (τη μοναδική πηγή ευχαρίστησής του) πάνω απ’ τη χαρά σου κι αυτό είναι κάτι που δεν εύχομαι ούτε στο χειρότερο εχθρό μου.
Ναι, δεν είναι ο άπιστος καλύτερος, και μακριά από εμάς μιας που το έφερε η κουβέντα, αλλά αν φας το κέρατό σου, το τελεσίγραφό σου δίνεται αυτόματα. Θέλεις να μείνεις; Συγχωρείς, μένεις κι ελπίζεις για το καλύτερο ξέροντας τι σου γίνεται. Δε θέλεις να μείνεις; Σιχτιρίζεις και φεύγεις, έχοντας πλήρη επίγνωση των αιτιών και των συνεπειών της απόφασής σου.
Αν, όμως, ένας φαινομενικά ιδανικός υποψήφιος είναι τεμπέλης ή τσιγκούνης, μεταφράζει την ανεπάρκειά του σε «δε μου δίνονται ευκαιρίες», «αδικήθηκα», «δεν έχω μέσο» ή του φταίει για όλα η κρίση και μένεις εσύ να μοιάζεις η παράλογα απαιτητική πλευρά που «δεν έχει επίγνωση των συνθηκών», ενώ το μόνο που ήθελες ήταν μια βόλτα στη θάλασσα ή ένα λίγο πιο ακριβό κρασί κι ας φας μακαρόνια σκέτα την υπόλοιπη εβδομάδα.
Φύγε, λοιπόν, κι ερωτεύσου ανθρώπους που «στύβουν την πέτρα» όπως έλεγε η γιαγιά μου, ανθρώπους που δεν έχουν τη δικαιολογία στο στόμα και ξέρουν πως όπου υπάρχει «θέλω» υπάρχει και «μπορώ» κι αυτοί πάντα θέλουν να μπορέσουν. Κι αν στο μεταξύ το πράγμα δε δουλέψει, θα έχετε περάσει καλά, για λίγο ή για πολύ. Κι αν δουλέψει θα περνάτε καλά για πάντα. Πάντως δίπλα τους θα μαθαίνεις, θα αλλάζεις, θα νιώθεις ζωντάνια.
Ξέρεις, έχω δει σε πολλές περιπτώσεις αμετανόητους γόηδες να στεριώνουν σε έρωτες όταν τους κληρώσει η ζωή τον κατάλληλο άνθρωπο, δεν έχω δει όμως ποτέ όμως άνθρωπο μίζερο να βγαίνει απ’ την κακομοιριά του ακόμα κι αν του κληρώσει η ζωή δεκαπλό τζακ ποτ στο Τζόκερ.
Συντάκτης: Φρόσω Μαγκαφοπούλου
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
[pillowfights.gr]
