Ήταν ένας από τους πλέον επιδραστικούς συγγραφείς ο οποίος κατάφερε να μεταγγίσει την πολυτάραχη ζωή του μέσα στο έργο του. Για να είμαστε ακριβείς η ζωή του μεταφέρθηκε στο χαρτί και από εκεί σε βιβλία ή θεατρικά σανίδια. Μετασχημάτισε την τραγικότητα που, σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό, φέρει η ζωή του καθενός μας, σε έμπνευση και δημιουργία.
Ο Τένεσι Ουίλιαμς βραβεύτηκε με Πούλιτζερ. Αυτό ωστόσο δεν ήταν αρκετό για να καταφέρει να απομακρύνει τον εαυτό του και το μυαλό του από την φυσική και πνευματική κατάπτωση στην οποία είχε περιέλθει από την κατάθλιψη με την οποία πάλευε σε όλη του τη ζωή. Ο συγγραφέας των επιτυχιών «Λεωφορείο ο Πόθος» και «Γυάλινος Κόσμος έμελλε να έχει κι έναν τραγικό θάνατο. Πολλά έχουν ακουστεί για αυτόν το θάνατο και ποια ήταν η πραγματική αιτία του.
Από τις θεωρίες που έλεγαν ότι ο μεγάλος συγγραφέας και ο τραγικός θάνατός του οφειλόταν στον αγοραίο έρωτα μίας βραδιάς, μέχρι το overdose βαρβιτουρικών χαπιών. Μία σχέση αγάπης/μίσους που τελικά κάποια στιγμή θα ήταν μοιραία. Το γεγονός ωστόσο ότι ο Τένεσι Ουίλιαμς έπαθε ασφυξία από έναν φελλό (για άλλους καπάκι) που κόλλησε στο λαιμό του μπορούμε να πούμε είναι και μια τραγική ειρωνεία.
Η βάναυση ζωή και η οικογένεια που έκανε τα πράγματα μαύραΓεννήθηκε το 1911 στο Μισισιπή των ΗΠΑ και στην ηλικία των 5 ετών, διαγνώστηκε με μία ασθένεια η οποία προκάλεσε παράλυση των κάτω άκρων του, για τα επόμενα δυο χρόνια. Ο μικρός Τενεσί ήταν πρακτικά ανήμπορος να κάνει οτιδήποτε και η μητέρα του, γόνος αριστοκρατικής οικογένειας, του επεσήμανε πάντα να διοχετεύει την ενέργεια του στο γράψιμο. Να εξασκεί την φαντασία του και την γραφή του. Και εκείνος το έκανε.
Ο παππούς του διάβαζε έργα του Ομήρου και του Σαίξπηρ, τα οποία του κέντρισαν το ενδιαφέρον. Ήταν ιδιαίτερα εσωστρεφής και στα μαθητικά του χρόνια δεχόταν καθημερινά bullying για την όχι και τόσο δυναμική του παρουσία και συμπεριφορά. Σα να μην έφτανε αυτό ωστόσο δεχόταν καθημερινά τα υποτιμητικά σχόλια από τον πατέρα του που τον θεωρούσε δειλό και αδύναμο.
Ο πατέρας του Ουίλιαμς υιοθετούσε όλο και πιο βάναυση συμπεριφορά απέναντι στα παιδιά του με το πέρασμα των χρόνων. Και σίγουρα αυτό ήταν κάτι που επηρέασε πάρα πολύ τον ήδη ιδιαίτερο χαρακτήρα του μικρό Τενεσί.
Η σχέση με την αδερφή του και η κακοποίηση από τον πατέρα τουΟ Ουίλιαμς ήταν πάρα πολύ κοντά με την αδερφή του, τη Ρόουζ, η ζωή της οποίας είχε την μεγαλύτερη επίδραση πάνω του. Η Ρόουζ σε νεαρή ηλικία έμαθε ότι πάσχει από σχιζοφρένεια. Έτσι μεγάλο μέρος της ζωής της πέρασε μέσα σε κλινικές.
Οι γονείς της σε κάποιο σημείο την ανάγκασαν να υποστεί τη «θεραπεία» δια λοβοτομής. Φυσικά και αυτή η βάρβαρη μέθοδος δεν είχε κανένα αποτέλεσμα πάνω στη μικρή η οποία μάλιστα σακατεύτηκε για το υπόλοιπο της ζωής της.
Ο Τενεσί υπέστη ισχυρό σοκ από το γεγονός αυτό και δε συγχώρησε ποτέ τους γονείς του. Από εκείνο το σημείο και εξής ξεκίνησε η μακροχρόνια «σχέση» του με τα χάπια, το αλκοόλ και την κατάθλιψη.
Η ασθένεια της αδερφής του συνέβαλε ίσως στην εξάρτησή του από το αλκοόλ, ωστόσο πιθανώς να υπήρχε γενετική προδιάθεση, καθώς και ο ίδιος υπέφερε από κατάθλιψη.
Ο ίδιος ξεκίνησε να γράφει σε ηλικία 12 ετών ενώ κατά τη διάρκεια της εφηβείας του συνειδητοποίησε ότι ενδιαφέρεται ερωτικά για τους άνδρες και όχι για τις γυναίκες. Αυτό ήταν κάτι που ο έτσι και αλλιώς βίαιος πατέρας του δεν το συγχωρέσε ποτέ.
Τα έργα του και η πηγή έμπνευσής του που είχαν την ίδια μήτρα: Τα προσωπικά δράματαΗ πρώτη ιστορία του Ουίλιαμς ο οποίος είχε αφοσιωθεί στο γράψιμο όταν ήταν 17 ετών και αφορούσε την δολοφονία ενός Φαραώ στην Αίγυπτο.
Αργότερα σπούδασε δημοσιογραφία και θεατρολογία και τα έργα του άρχισαν να γίνονται δημοφιλή στους θεατρικούς παραγωγούς. Κέρδισε δύο βραβεία Πούλιτζερ, ενώ οι δημιουργίες του μεταφράστηκαν σε 30 γλώσσες και αναδείχθηκε σε έναν από τους σημαντικότερους συγγραφείς του 20ου αιώνα.
Ο Ηλία Καζάν σκηνοθέτησε το «Λεωφορείον ο Πόθος» στο οποίο πρωταγωνίστησε ο Μάρλον Μπράντο και το οποίο απέσπασε 4 Όσκαρ. Η καριέρα του Ουίλιαμς για μεγάλο διάστημα ήταν αντιστρόφως ανάλογη με την προσωπική του ζωή η οποία βυθιζόταν όλο και περισσότερο στις καταχρήσεις και τα ψυχολογικά προβλήματα.
Οι ιστορίες που έγραφε ήταν στην ουσία βασισμένες στην πραγματική του ζωή. Οι χαρακτήρες των έργων του ήταν εμπνευσμένοι από τα μέλη της οικογένειάς του. Ο πατέρας του είχε προβλήματα αλκοολισμού και λόγω δουλειάς ήταν συχνά εκτός σπιτιού. Πολλές φορές είχε γίνει μάρτυρας στη βία που ασκούσε στη μητέρα του, η οποία είχε μια μόνιμη κηλίδα στο πρόσωπο της από τα χτυπήματα.
Επίσης στην εφηβεία του η αδερφή του του είχε εκμυστηρευθεί τον έρωτά της για ένα αγόρι. Ο Τενεσί διαπίστωσε ότι είχε το ίδιο ενδιαφέρον με την αδερφή του για το ίδιο άτομο.
Μετά τα 28 του ξεκίνησε περιστασιακές σχέσεις με άντρες, μέχρι που γνώρισε τον Ιταλό Φρανκ Μέρλο και έμειναν μαζί για 16 χρόνια. Ο θάνατος του Μέρλο από καρκίνο ήταν άλλο ένα γεγονός που του στοίχισε. Ο Ουίλιαμς βούτηξε ακόμα περισσότερο στις εξαρτήσεις του.
Αλκοόλ, ναρκωτικά και κατάθλιψη δεν τα κατάφεραν, ένας φελλός ήταν αρκετόςΌσο τραγικά ήταν όλα τα περιστατικά που καθόρισαν τη ζωή αυτού του τεράστιου και ιδιοφυούς δημιουργού, άλλο τόσο τραγικός ήταν και ο θάνατός του.
Ο Τενεσί Ουίλιαμς πέθανε σε ηλικία 72 ετών στο ξενοδοχείο Elysee της Νέας Υόρκης μέσα στο προσωπικό του διαμέρισμα. Πολλοί γνωρίζοντας το πρόβλημα που είχε με τα χάπια και το αλκοόλ αλλά και το γεγονός του θανάτου του συντρόφου του που ποτέ δεν ξεπέρασε, έφτασαν στο σημείο να διαρρέουν ότι μία βραδιά αγοραίου έρωτα ήταν αυτή που οδήγησε τον Ουίλιαμς στο θάνατο.
Ωστόσο κάτι τέτοιο δεν αποδείχτηκε ποτέ. Όπως δεν αποδείχτηκε ότι εν τέλει ο θάνατός του προήλθε από υπερβολική δόση χαπιών όπως ανέφεραν οι ιατροδικαστές.
Το γεγονός είναι ότι το άψυχο κορμί του Ουίλιαμς βρέθηκε με ένα φελλό σφηνωμένο στον λαιμό του. Ο συγγραφέας τράβηξε με τα δόντια του το πώμα για να ανοίξει ένα μπουκάλι και έπειτα δεν μπόρεσε ούτε να το καταπιεί ούτε να το ξεκολλήσει με αποτέλεσμα να πεθάνει από ασφυξία.
Τέσσερα χρόνια πριν πεθάνει είχε γράψει: «Πέθανα από το ίδιο μου το χέρι ή με κατέστρεψε σιγά και σκληρά μια συνωμοτική ομάδα; Δεν καταλαβαίνω τη ζωή μου, την περασμένη και την τωρινή, ούτε καταλαβαίνω τι είναι η ζωή. Ο θάνατος μου είναι πιο κατανοητός».
