Η δημιουργία, η πυρκαγιά της 19ης Δεκεμβρίου 1980 και τα Χριστούγεννα στο Μινιόν της καρδιάς μας.
Είναι ξημερώματα Παρασκευής 19 Δεκεμβρίου 1980, εν μέσω εορταστικής περιόδου, όταν εξαιτίας εμπρησμού τυλίγεται στις φλόγες το ιστορικό Μινιόν και μαζί ο μαγικός του κόσμος όπως φάνταζε στα παιδικά μάτια όσων προλάβαμε να περάσουμε το κατώφλι του.
Τρεις ώρες μετά τα μεσάνυχτα εκείνης της Παρασκευής, δυνατές εκρήξεις ακούγονται στο κέντρο της Αθήνας και μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα οι τελευταίοι, γεμάτοι εύφλεκτα υλικά, όροφοι του Μινιόν παραδίνονται στις φλόγες. Από την ένταση της φωτιάς απομένει μόνο ο σκελετός του πολυκαταστήματος, ενώ το κτίριο του Κατράντζου καταρρέει.
«Μην στεναχωριέστε κύριε Γιάννη, θα σπάσω τον κουμπαρά μου, να σας δώσω τα χρήματά μου για να ξαναφτιάξουμε το Μινιόν», γράφει ένα από τα συγκινητικά γράμματα που λαμβάνει ο Γιάννης Γεωργακάς, «πατέρας» του Μινιόν, ύστερα από την καταστροφή…
Σύμφωνα με τους υπολογισμούς της Πυροσβεστικής η οποία επιχειρεί με 38 οχήματα και 170 άντρες οι ζημιές από την πυρκαγιά ανέρχονται στα 2 δισ. δραχμές, ενώ ο ιδρυτής του κάνει λόγο για 2 δισ. δραχμές μόνο για το εμπόρευμα που έχει καταστραφεί, δηλώνοντας παράλληλα ότι το κατάστημα είναι ασφαλισμένο μόνο για 200 εκατ. δραχμές.
Λίγες μέρες μετά, στις 22 Δεκεμβρίου, έρχεται και η επιβεβαίωση της τρομακτικής ενέργειας, με προκήρυξή που στέλνει στις εφημερίδες η «Επαναστατική Οργάνωση Οκτώβρης 80», παρακλάδι του ΕΛΑ.
Το Μινιόν αναγεννιέται από τις στάχτες του και το 1983 ανοίγει ξανά τις πόρτες του στο κοινό, έχοντας περάσει στα χέρια τού κράτους, ενώ το 1991 -και για ένα μόλις χρόνο- επιστρέφει στην ιδιοκτησία του ιδρυτή του, Γιάννη Γεωργακά. Παρά τις απέλπιδες προσπάθειες, το Μινιόν πλέον έχει να αντιμετωπίσει το σκληρό ανταγωνισμό και τις εσωτερικές δυσμενείς καταστάσεις, όπως προβλήματα ρευστότητας, και έτσι το 1998 βάζει οριστικά λουκέτο και μπαίνει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας αλλά και στην πρώτη θέση της (παιδικής ακόμα) καρδιάς μας…
Μινιόν που Χριστούγεννα σημαίνει…
Το πολυκατάστημα πρότυπο κάνει την εμφάνισή του στην περιοχή της Ομόνοιας το 1934 ως… περίπτερο από τον οξυδερκή επιχειρηματία Γιάννη Γεωργακά και το συνέταιρό του Άγγελο Σεραφειμίδη. Ο Γεωργακάς, επαρχιωτόπουλο και από πολύ φτωχή οικογένεια, πετυχαίνει να δημιουργήσει το πρώτο και μεγαλύτερο πολυκατάστημα στην Ελλάδα και παράλληλα το 11ο μεγαλύτερο στην Ευρώπη.
Η ευρωπαϊκή βιτρίνα της Ελλάδας βρίσκεται στη γωνία των οδών 28ης Οκτωβρίου -τη γνωστή Πατησίων- και Δώρου και αποτελεί πόλο έλξης για επισκέπτες από κάθε σημείο της Ελλάδας. Την περίοδο της ακμής του, τις δεκαετίες του ’70 και ’80, το Μινιόν απασχολεί 1.000 άτομα προσωπικό και διαθέτει πάνω από 120.000 είδη εμπορεύματος.
Ο φωτισμένος ιδρυτής του οραματίζεται τα ψώνια στο Μινιόν ως μια γιορτή -κάτι σαν happening- και το υλοποιεί! Το πολυκατάστημα συνδέεται άρρηκτα με την περίοδο των Χριστουγέννων, αποτελώντας «τόπο προσκυνήματος» για το κόσμο που συρρέει κατά χιλιάδες δημιουργώντας ουρές δεκάδων μέτρων έξω από την είσοδό του.
Κατά γενική ομολογία, το Μινιόν έχει τις ωραιότερες βιτρίνες της Αθήνας κάθε εποχή του χρόνου, όμως ο γιορτινός του στολισμός τα Χριστούγεννα είναι κάτι παραπάνω από μαγικός! Πολύχρωμα λαμπιόνια που κάνουν τον τόπο να φέγγει, γιρλάντες, γυάλινες χριστουγεννιάτικες μπάλες, κάθε λογής στολίδια, πελώρια χριστουγεννιάτικα δέντρα, κούκλες με μηχανισμό κίνησης που είναι πρωτόγνωρες για τα παιδικά μας μάτια, «ολοζώντανη», χιονισμένη με βαμβάκι φάτνη με κινούμενες φιγούρες, βιτρίνες με θέματα από ταινίες της Disney και φυσικά δεκάδες Αγιοβασίληδες!
Αξίζει να αναφέρουμε, ότι το Μινιόν είναι το πρώτο κατάστημα που έχει την ιδέα να φέρει έναν Άγιο Βασίλη για να μοιράζει δώρα στα παιδιά ο οποίος μάλιστα καταφθάνει στο κέντρο της Αθήνας με μια μεγαλειώδη πομπή μοιράζοντας σοκολάτες και δωράκια στα παιδιά, πριν την καθιερωμένη φωτογραφία με το καθένα από εμάς καθισμένο ευλαβικά στα γόνατά του πάνω στη μεγάλη πολυθρόνα του μέσα στο πολυκατάστημα!
Εκεί είναι και ο κύριος Γιάννης Γεωργακάς, η «ψυχή» του Μινιόν, ο οποίος τριγυρνά στους διαδρόμους, συνομιλεί με τον κόσμο και μοιράζει γλυκά στα παιδιά. Ελάτε όμως να παίξουμε λίγο στις κυλιόμενες σκάλες, πρωτόγνωρο επίσης φαινόμενο για ελληνικό κατάστημα που στα παιδικά μας μάτια φαντάζει τουλάχιστον διαστημικό, και έπειτα να ανέβουμε στον 6ο όροφο του Μινιόν, τον παράδεισο όλων των παιδιών!
Εκεί μας περιμένει ένας κόσμος γεμάτος παιχνίδια ή αλλώς η χαρά του παιδιού! Κούκλες, τρενάκια, αυτοκίνητα, επιτραπέζια, παιχνίδα λούνα παρκ, παιδότοπος, lego, playmobil και ό,τι άλλο ποθεί η καρδιά κάθε παιδιού! Επίσης, στο μικρό θεατράκι που υπάρχει στον 6ο όροφο θα δούμε και κουκλοθέατρο, θεατρικές και μουσικές παραστάσεις με γνωστούς κωμικούς της εποχής, ήρωες της Disney και των παραμυθιών με τις αυθεντικές τους στολές σε μια μαγική, εορταστική ατμόσφαιρα.
Πριν φτάσουμε στον 8ο -και τελευταίο- όροφο του Μινιόν ο οποίος ανοίγει μόνο κάθε 1η έως 31η Δεκεμβρίου, κάνουμε μια στάση στο καφέ-εστιατόριο του 7ου ορόφου, ακόμα μια καινοτομία του πρωτοποριακού καταστήματος, από τις πολλές ομολογουμένως αφού εκτός από το γεγονός ότι βρίσκεις τα πάντα, από καρφίτσα μέχρι ηλεκτρικά είδη, ζώα και αυτοκίνητα, το Μινιόν είναι το πρώτο που κάνει προσφορές και καθιερώνει τις ετήσιες εκπτώσεις, τη λίστα γάμου, τις διαφημίσεις σε τηλεόραση και ραδιόφωνο, τη συλλογή επώνυμου σχεδιαστή και συγκεκριμένα τη συλλογή ρούχων, υφασμάτων, λευκών ειδών Tseklenis, εγκαθιστά air-condition, κάνει χρήση υπολογιστή και εντός του χώρου λειτουργεί κομμωτήριο και ταξιδιωτικό γραφείο!
To 1998 τα φώτα του Μινιόν σβήνουν οριστικά, οι στολισμένες βιτρίνες αδειάζουν, οι κυλιόμενες σκάλες σταματούν να λειτουργούν και το πάλαι ποτέ υπέρλαμπρο κτίριο μέχρι σήμερα παραμένει ένα εγκαταλελειμμένο και άδειο κουφάρι, παρά τις φήμες επαναλειτουργίας του, όταν από την κατοχή της οικογένειας Φάις (Elmec Sports) περνά στην κατοχή της εταιρείας Folli Follie. Μετά τα πρόσφατα οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζει η τελευταία, όλα δείχνουν πως η εταιρεία πολύ σύντομα θα αναγκαστεί να αποχωριστεί το δυνατό brand name του Μινιόν, προκειμένου να μειώσει το δανεισμό της και το ιστορικό πολυκατάστημα θα παραμείνει αγαπημένη ανάμνηση της πιο τρυφερής μας ηλικίας…
Όσα χρόνια και αν περάσουν, όσα τεράστια πολυκαταστήματα-υπερπαραγωγή και αν ανοίξουν, σαν το Μινιόν της καρδιάς μας δεν έχει…
[reader.gr]
