«Προφήτης είναι εκείνος που όταν όλοι απελπίζονται, αυτός ελπίζει. Και όταν όλοι ελπίζουν, αυτός απελπίζεται. «Γιατί;» θα με ρωτήσεις. Γιατί κατέχει το Μεγάλο Μυστικό: πως ο Τροχός γυρίζει» – Ν. Καζαντζάκης
Ο Τροχός γυρίζει για εσένα που έσκυψες το κεφάλι, γιατί δεν άντεξες να αντικρίσεις την αλήθεια του κόσμου.
Ο Τροχός γυρίζει για εσένα που κολύμπησες στα πιο βαθιά σκοτάδια και νόμιζες πως πνίγηκες.
Ο Τροχός γυρίζει για εσένα που ένιωσες να σε ρουφά η απέραντη μοναξιά και έψαξες χέρι να πιαστείς και βρήκες ξερόκλαδο… και έσπασε και αυτό, γιατί το βάρος της μοναξιάς σου ήταν πολύ και δεν το άντεξε.
Ο Τροχός γυρίζει για εσένα που στέκεις και κοιτάς το αύριο με δακρυσμένα μάτια γιατί φεύγει και σε προσπερνά, είναι γρήγορο και δεν το προλαβαίνεις το ξέρω…
Ο Τροχός γυρίζει για εσένα που ούτε το παρόν σου δεν σε χωρά… σε διώχνει και αυτό πεισματικά, μήπως μπορέσει να απαλλαχθεί από την παρουσία σου.
Ο Τροχός γυρίζει για εσένα που θέλησες να ουρλιάξεις τον θυμό σου και αντί για αυτό ούρλιαξες τη σιωπή σου.
Ο Τροχός γυρίζει για όσες φορές υποσχέθηκες «ποτέ ξανά» και λίγο μετά άφησες τον άνεμο να παρασύρει το «ποτέ» σου μακριά, γιατί ντρεπόσουν τόσο να τ΄ακούς!
Γι’ αυτό να ΕΛΠΙΖΕΙΣ! Και όταν οι ελπίδες σου πάρουν μορφή και τις ξεχάσεις… και όταν βρεθείς στην άλλη όχθη του Τροχού, τουλάχιστον αυτό μη λησμονήσεις: μη φοβηθείς να απελπιστείς. Πώς αλλιώς θα βρεις τις χαμένες σου ελπίδες να κρύβονται… κάπου εκεί μέσα στο μεγάλο σου «απελπίζομαι»;
